از نظر سلامت روان، و بهداشت روانى، و روانشناسى بالینى، اگر درد دل‏ها، عقده ها، مظلومیّت‏ها در انسان انباشته گردد، و در جائى گفته نشود، یا یاران رازدارى نباشند که عقده زدائى شود، تراکم عقده ها خطر آفرین است، باید عمل بیرون زدائى، و سبک شدن از عقده ها صورت گیرد،که با درد دل کردن براى دوستان همراز، یا خانواده، تا حدودى اصلِ عقده زدائى تحقّق مى ‏یابد. وگرنه انواع اختلالات روانى، اضطرابات روحى، سکته ‏هاى قلبى، در انتظار انسان است.در آن روزگاران تنهائى، حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) بود و دنیا دنیا مظلومیّت‏ ها، محرومیّت‏ ها،نادیده گرفتن حق،زورگوئى ‏ها،تهمت‏ ها،حسادت‏ ها و کینه توزى‏ هاى شرم آور،چه مى‏توانست بکند؟ چه کسى را داشت که راز دل بگشاید؟ درد دل کند؟ عقده زدائى نماید و خود را سبک کند؟از این رو در اوقات خاصّى به بیابان مى‏ رفت، و در ظلمت شب سر درچاهى فرو برده، اسرار نهان را مى‏ گفت، و دَرِ رازها را مى‏ گشود و درد دل‏ها مى‏ کرد.

ابن میثم از پدرش میثم تمّار نقل مى‏ کند که: شبى از شب‏ها، امام على(علیه السلام) مرا همراه خود پذیرفت تا به مسجد جعفى رفتیم، چهار رکعت نماز خواندیم، امام را دیدم که سر به سجده گذاشت و صد بار العفو، العفو فرمود، سپس بیرون آمده در تاریکى شب بطرف صحرا رفتیم، در صحرا در نقطه‏ اى حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) خطّى کشید و فرمود:از این خط جلوتر نیا.و خود در ظلمت شب ناپدید شد، مدّتى گذشت و من بر جانِ آن حضرت با وجود آن همه دشمن ترسیدم و نتوانستم صبر کنم، اندکى بعد به جستجوى امام على(علیه السلام) پرداختم، حضرت را دیدم سر در چاهى فرو برده و زمزمه‏ اى دارد وقتى نزدیک شدم فرمود: کیستى؟ گفتم: میثم هستم.
فرمود :مگر تو را امر نکردم که جلوتر نیائى؟گفتم: چرا، امّا برجان شما و فراوانى دشمن ترسیدم.حضرت فرمود: آیا از سخنان من در چاه چیزى شنیدى؟. گفتم: نه. سپس این شعر را زیر لب زمزه کرد:
وَفِى الصَّدْرِ لَباناتٍ إِذا ضاقَ لَها صَدْرِى نَکَتُّ الْأرْضَ بِالْکَفِّ وَاُبْدِیتُ لَهَا سِرّى
فَمَهْمَا تُنْبِتُ الأَْرْضَ فَذاکَ النَّبْتُ مِنْ بَذْرى
(در سینه درد دل‏ها ونیازهائى است که وقتى تنگى مى ‏کند زمین را باکف دست مى‏شکافم و اسرارم را در آن مى‏ گذارم، پس هرگاه زمین چیزى رویاند از آن بذرى است که من کاشته‏ ام.) [1]

پی نوشت :
[1] . علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 4، ص 199 به نقل از الگوهاى رفتارى، جلد 14 امام على (ع) و بهداشت و درمان، محمد دشتی.