شیطان از راه‌های مختلفی انسان‌ها را مورد تهاجم قرار می‌دهد، مهمترین سلاح شیطان و اولین راه نفوذ او در انسان، غافل کردن است.
شیطان می‌خواهد با استفاده از ضعف و معصیت انسان‌ها، فضای سالم و نورانی را تاریک کند، لذا شدیدا مراقب اعمال و رفتار ما است. به این خاطر است که شخصیت بزرگواری مثل امام سجاد(ع) در دعایی در صحیفه سجادیه از باری‌تعالی می‌خواهد، پدران و مادران و نزدیکان ما را از شر شیطان حفظ کن و سلاح مبارزه با شیطان را به ما عنایت فرما.
امام علی علیه السلام می فرمایند:
شما را به پنج چیز وصیت می کنم که برای به دست آوردن آن ها اگر بر شتر سوار شوید و تند بتازید، شایسته است.هیچ یک از شما جز به پروردگار خود امید نبندد و از چیزی جز گناه خود نترسد و اگر چیزی از او پرسند که نداند از گفتن «نمی دانم» شرمنده نباشد و از آموختن چیزی که نمی داند ننگ نداشته باشد. بر شما باد به شکیبایی، زیرا شکیبایی نسبت به ایمان چون سر است نسبت به بدن، در بدنی که سر نباشد، خیری نیست. همچنین است در ایمانی که با شکیبایی توأم نباشد.
نهج البلاغه حکمت شماره 79
محشر پر از هیاهو بود و زن در اضطراب.
بی مقدمه فریاد کشید:
خدایا! خودت مرا زیبا آفریدی، خودت مرا آراستی و جلوه دادی،
همین ها بود که دام زندگی ام شد...
حرفش تمام نشده بود که مریم را آوردند؛
مریم مقدس.
تا نگاهش کرد از زیبایی اش مبهوت شد و از عفّتش غرق در خجالت.
دیگر حرفی برای گفتن نداشت...
برگرفته از حدیثی از امام صادق علیه السلام
نوشتاری که پیش رو دارید بیان برخی انتظارات و توصیه های امام حسن مجتبی(علیه السّلام) است به امت اسلامی بخصوص شیعیان و کسانی که خواهان دستیابی به هدایت الهی و صراط مستقیم هستند.
۱- خدا محوری
از مهمترین انتظاراتی که تمام انبیا و اولیا از بندگان خدا، داشته اند و دارند این است که مردم در کارها و رفتارها خدا محور باشند و رضایت الهی و خداوندی را در تمام امور، محور و اساس قرار دهند.
امام حسن مجتبی(علیه السّلام) نیز که خود خدامحور و سراپا اخلاص بود، از امت اسلامی و شیعیان خویش انتظار دارد که رضایت الهی را محور فعالیت خویش قرار دهند. این توقع را گاه با بیان زیان مردم محوری و خارج شدن از محور رضایت الهی ابراز می دارد، آنجا که فرمود: «من طلب رضی الله بسخط الناس کفاه الله امور الناس و من طلب رضی الناس بسخط الله و کله الله الی الناس؛ (۱) هر کس رضایت خدا را بخواهد هرچند با خشم مردم همراه شود؛ خداوند او را از امور مردم کفایت می کند و هر کس که با به خشم آوردن خداوند، دنبال رضایت مردم باشد، خدا او را به مردم وامی گذارد.»
رسول اکرم صلى الله علیه و آله:
«أَلا اُحَدِّثُکُم عَن أَقوامٍ لَیسوا بِأَنبِیاءَ وَلاشُهَداءَ یَغبِطُهُم یَومَ القیامَةِ النبیاءُ وَالشُّهَداءُ بِمَنازِلِهِم مِنَ اللّه عَلى مَنابِرَ مِن نورٍ. قیلَ مَن هُم یا رَسولَ اللّه ؟ قالَ هُمُ الَّذینَ یُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه إلىَ اللّه وَ یُحَبِّبونَ اللّه إِلى عِبادِهِ، قُلنا هذا حَبَّبُوا اللّه إِلى عِبادِهِ، فَکَیفَ یُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه إِلَى اللّه ؟ قالَ یَأمُرونَهُم بِما یُحِبُّ اللّه وَیَنهَونَهُم عَمّا یَکرَهُ اللّه ، فَإِذا أَطاعوهُم أَحَبَّهُمُ اللّه»
آیا آگاه کنم شما را از گروهى که نه از انبیا هستند و نه از شهدا، ولى انبیا و شهدا در روز قیامت به مقام و منزلت آنان غبطه مى خورند، و آنها بر منبرهایى از نور نشسته اند؟ سؤال شد اى رسول خدا! آنان کیانند؟ فرمودند آنان کسانى هستند که بندگان خدا را نزد خدا و خدا را نزد بندگانش محبوب مى گردانند عرض کردیم ایجاد محبت خدا در دلها معلوم است، ولى چگونه بندگان را نزد خدا محبوب مى گردانند؟ فرمودند آنان را فرمان مى دهند به آنچه خدا دوست مى دارد و باز مى دارند از آنچه خدا دوست نمى دارد، پس اگر آنان را اطاعت کنند، خداوند دوستشان مى دارد.
مشکاةالأنوار، ص 136
ترک نماز، قطع رابطه کردن با آفریدگار هستی است و این در دنیا و آخرت، عواقب تلخی دارد. در قیامت، اهل بهشت از دوزخیان می پرسند: چه چیز شما را روانه جهنم کرد؟ یکی از پاسخ هایشان اینست که ما پابند به نماز نبودیم: « لم نک من المصلین»
درجایی دیگر، به نمازگزارانی که نسبت به نمازشان سهل انگار و بی اعتنا هستند و گاهی می خوانند و گاهی نمی خوانند، می گوید: وای بر آنان :« فویل للمصلین الذین عن صلاتهم ساهون»
رسول خدا (ص) فرموده است:
« من ترک اصلاه متعمد فقد کفر»
هر که از روی عمد و با توجه نماز را رها کند، از اسلام خارج شده و کافر است.
و نیز فرموده است:
« بین العبد و بین الکفر ترک الصلاه»
مرز میان اسلام و کفر، چیزی بیش از رها کردن نماز نیست.
امام علی علیه السلام:
بَعَثَهُ و النّاسُ ضُلاّلٌ فی حَیرَةٍ ، و حاطِبونَ (خابِطونَ) فی فِتنَةٍ ، قدِ استَهوَتهُمُ الأهواءُ ، و استَزَلَّتهُمُ الکِبرِیاءُ . ( نهج البلاغه ، خطبه 95)
(خداوند) او را (پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله) در زمانى
برانگیخت که مردم در وادى حیرت سرگشته بودند و در فـتـنـه و فـسـاد دست و پا مى
زدند و هوا و هوس ها آنان را فریفته و نخوت و کبر آن ها را به لغزش کشانده بود.
فاطمة الزهراء :
جَعَلَ اللّهُ الاْیمانَ
تَطْهیرا لَکُمْ مِنَ الشِّرْکِ، وَ الصَّلاةَ تَنْزیها لَکُمْ مِنَ الْکِبْرِ،
وَالزَّکاةَ تَزْکِیَةً لِلنَّفْسِ، وَ نِماءً فِى الرِّزقِ، وَالصِّیامَ تَثْبیتا
لِلاْ خْلاصِ، وَالْحَّجَ تَشْییدا لِلدّینِ . (ریاحین الشّریعة ، ج 1، ص 312،
فاطمة الزّهراء ، ص 360، قطعه اى از
خطبه طولانى و معروف آن مظلومه در جمع مهاجرین و انصار.)
خداوند سبحان ، ایمان و اعتقاد را براى
طهارت از شرک و نجات از گمراهى ها و شقاوت ها قرار داد و نماز را براى خضوع و
فروتنى و پاکى از هر نوع تکّبر، مقرّر نمود. و زکات را براى تزکیه نفس و توسعه
روزى تعیین نمود. و روزه را براى استقامت و اخلاص در اراده ، لازم دانست . و حجّ
را براى استحکام اساس شریعت واجب نمود.
امام
جعفر الصادق :
إذا فَشَتْ ارْبَعَةٌ ظَهَرَتْ ارْبَعَةٌ: إ ذا فَشا الزِّنا کَثُرَتِ الزَّلازِلُ، وَ إ ذا اُمْسِکَتِ الزَّکاةُ هَلَکَتِ الْماشِیَةُ، وَ إ ذا جارَ الْحُکّامُ فِى الْقَضا اُمْسِکَ الْمَطَرُ مِنَ السَّما، وَ إ ذا ظَفَرَتِ الذِّمَةُ نُصِرُ الْمُشْرِکُونَ عَلَى الْمُسْلِمینَ
وسائل الشیعة ، ج 8 ، ص 13.
هنگامى که چهار چیز
در جامعه شایع و رایج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پدید آید: چنانچه زنا رایج گردد
زلزله و مرگ ناگهانى فراوان شود. چنانچه زکات و خمسِ اموال پرداخت نشود حیوانات
اهلى نابود شود. اگر حاکمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمایند باران رحمت
خداوند نمى بارد. و اگر اهل ذمّه تقویت شوند مشرکین بر مسلمین پیروز آیند.
فضیلت ماه رجب
ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان شرافت زیادی دارند و در فضیلت آن ها روایات زیادی وارد شده است. از حضرت رسول روایت شده است: که ماه رجب ماه بزرگ خداست و ماهی در حرمت و فضیلت به آن نمی رسد و جنگیدن با کافران در این ماه حرام است و ماه رجب برای امت من «ماه استغفار» است. رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است. کسی که یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد موجب خوشنودی خدای بزرگ می گردد و غضب الهی از او دور می گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته گردد.