مشروط شوید. مشروطی را برای یک دانشجو ساخته اند نه رئیس دانشگاه و اساتید. هیچ کدام از واحدهای خود را پاس نکنید. از حد مجاز مشروطی و ترم های مجاز حضور در دانشگاه نهایت استفاده را ببرید. مطمئن باشید بیرون از دانشگاه هیچ خبری به جز رفتن به سر کار و بعد از آن بیکاری وجود ندارد. حداقل وقتی در دانشگاه حضور دارید به عنوان یک دانشجو شناخته می شوید نه یک بیکار.

تا دوران تحصیلتان تمام نشده در دانشگاه عاشق شوید و ازدواج کنید. چون اگر دانشگاهتان تمام شود هیچ کس حاضر نیست با یک آدم آس و پاس بیکار ازدواج کند.

جزوه های خود را مرتب و منظم بنویسید. شاید فرجی شد و کسی برای گرفتن جزوه به شما مراجعه کردو بختتان باز شد، وگرنه بعد از تمام شدن دانشگاه، بخت ازدواج را از دست خواهید داد.

یکی از راه های گرفتن نمره، درس خواندن است. برای گرفتن نمره راه های دیگری هم وجود دارد، یکی از ساده ترین این راه ها پاچه خواری است. اکثر دانشجویان و به خصوص شاگرد اول ها نمره خود را از این طریق به دست می آورند. تهدید استاد به پنچر کردن ماشینش، مظلوم نمایی و بهانه مریضی و فوت اقوام درجه یک و دو، پیدا کردن آشنا و استفاده از بند پ روش های دیگر گرفتن نمره است که در مواقع لزوم توصیه می شود.

در فعالیت های فوق برنامه شرکت کنید. شما با درس خواندن فوقش یک لیسانسیه ی بیکار می شوید اما با شرکت در فعالیت های فوق برنامه استعدادهای هنری و غیر هنری خود را کشف و استعدادهای هنری خود را خنثی و استعدادهای غیر هنری خود را ضبط و بعد از فارق التحصیل شدن به کار می بندید.

به تمتم همکلاسی های خود پیشنهاد ازدواج بدهید و بعد از فارق التحصیلی با دختر خاله پدرتان ازدواج کنید. با این کار هم مدت مدیدی چند نفر را سر کار گذاشته اید و آمار بیکاری را در کشور کاهش داده اید و هم باعث بالا رفتن اعتماد به نفس چند نفر شده اید و هم روابط فامیلی را تقویت کرده اید.

با گرفتن پایین ترین مدرک، دانشگاه را رها کنید. هرگز از یک سوراخ دوبار گزیده نشوید. ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا یک اشتباه بزرگ است. هر وقت تحصیل را رها کنید و به کار اصلی خانوادگی تان برگردید، سود کرده اید. با ادامه تحصیل، شما یک فوق لیسانس یا دکتر بیکار خواهید شد که دیگر نمی توانید سرتان را پیش در و همسایه بلند کنید. پس تا دیر نشده به فکر یک کار نان و اب دار باشید.

کافه خنده