در پرتو وحی
جمعه, ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۲:۳۹ ق.ظ
آیه شماره 17 از سوره مبارکه انعام
وَإِن یَمْسَسْکَ اللّهُ
بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن یَمْسَسْکَ بِخَیْرٍ فَهُوَ عَلَى
کُلِّ شَیْءٍ قَدُیرٌ
و اگر خداوند (براى آزمایش و
رشد، یا کیفر اعمال) تو را با (اسباب) زیان و آسیب درگیر کند، جز خودش هیچ کس
برطرف کننده آن نیست و اگر خیرى به تو برساند، پس او بر هر چیز تواناست.
سرچشمه ى همه ى امور یکى است، نه آنکه
خیرات از منبعى و شرور از منبع دیگر سرچشمه گیرد. «و اِن یَمْسَسْک اللّه بضرّ...
و اِن یَمْسَسْک بخیر»
باید همه ى امیدها به خدا و همه ى خوف ها از او باشد. «فلا کاشف له الاّ هو»