صبح عاشورا چگونه گذشت؟

چون شب عاشورا به پایان رسید و سپیدة روز دهم محرم دمید حضرت سیدالشهداء علیه السلام نماز بگذاشت.

پس از آن به تعبیه صفوف لشکر خود پرداخت و به روایتی فرمود که تمام شماها در این روز کشته خواهید شد و جز علی بن الحسین (ع) کس زنده نخواهد ماند و مجموع لشکر آن حضرت سی و دو نفر سوار و چهل تن پیاده بودند و به روایت دیگر هشتاد و دو پیاده، و به رواتی که از جناب امام محمد باقر علیه السلام وارد شده چهل و پنج نفر سوار و صد تن پیاده بودند و سبط ابن الجوزی در تذکره نیز همین عدد را اختیار کرده و مجموع لشکر پسر سعد شش هزار تن و موافق بعضی مقاتل بیست هزار و بیست و دو هزار و به روایتی سی هزار نفر وارد شده است و کلمات ارباب سیر و مقاتل در عدد سپاه آن حضرت و عسکر عمر سعد اختلاف بسیار دارد پس حضرت صفوف لشکر را به این طرز آراست.

حرم

باید اینجا حرم درست کنند

چهار تا مثل هم درست کنند

با امام حسن سزاوار است

چند باب الکرم درست کنند

با طلا دور مرقد سجاد

بیتی از محتشم درست کنند

به تولای باقر و صادق

صحن دارالقلم درست کنند

نزد ام البنین نمادی از

مشک و دست و علم درست کنند

با کریمان کریم خانیها

قطعه ی آمدم درست کنند

کاش هر چیز را نمی سازند

کوچه را دست کم درست کنند

کوچه را در ادامه طرح

از حرم تا حرم درست کنند

شهادت امام جعفر صادق علیه السلام تسلیت باد

ز غربتش چه بگویم که سینه ها خون است

برای صادق زهرا مدینه محزون است

دلم دوباره به یاد رئیس مذهب سوخت

که داغ غربت لیلی حدیث مجنون است

---

السلام علیک یا صادق آل محمد

شهادت مظلومانه امام جعفر صادق علیه السلام بر تمامی شیعیان آن حضرت تسلیت باد

بدبخت ماه مبارک رمضان کیست؟

شکی نیست در اینکه بدبختی و خوشبختی در اختیار خود ماست، آدمی می تواند از راه معصیت و سرکشی و طغیان و ظلم و ستم به جایی برسد که او را اشقی الاولین گویند، چنانکه پیامبر اکرم(ص) در باره ابن ملجم مرادی چنین تعبیری فرموده و امثال نمرود و فرعون و کسانی که راه آنها را رفته و طریق آنها را پیموده اند نیز از مصادیق آدم می باشند.

همچنین انسان می تواند از راه بندگی و اطاعت به جای رسد که از اولیای خدا گردد و همچون سلمان فارسی شود که رسول خدا(ص) در حقش چنین بفرماید "سلمانُِ منّا اهل البیت" و یا آنکه خداوند،پیامبرخود را مامور کند که آنها را دوست بدارد، همان طوری که روایت شده که آن حضرت فرمود: خداوند مرا فرمان داده به دوستی چهار نفر، از او پرسیدند آنها چه کسانی هستند. حضرت فرمود: علی، سلمان، ابوذر و مقداد.

قباله فدک و پرسش های فرا رو

ماجرای پاره کردن قباله فدک توسط عمر، حکایت جانسوزی است که بخشی از مصائب حضرت زهرا را به خود اختصاص داده است.

منابع اهل سنت _ هر چند به تحریف و سانسور برخی حوادث این ماجرا دست زده اند ــ اما برخی از آن ها، واقعه پاره کردن قباله فدک توسط عمر را پذیرفته اند و بدان تصریح نموده اند.

به عبارت دیگر، منابع شیعه و سنی، در این فراز از ماجرای غصب فدک، با یکدیگر اتفاق نظر دارند.

با این وجود، دکتر اصغر قائدان در کتابش به نام «تحلیلی بر منابع سیاسی علی بن ابی طالب ، صفحه 96» ــ ذیل ماجرای فدک ــ می نویسد:

چرا به حضرت علی (ع) ابوتراب می‌گویند

ابو‌تراب به معنای پدر خاک، دمساز خاک یا پدر و رئیس خاکیان است و این لقب از محبوب‌ترین القاب در نزد امام علی علیه‌السلام و یکی از زیباترین القاب آن حضرت به شمار می‌آید‌.

نخستین کسی که به کنیه (ابو‌تراب) نامیده شد، علی بن ابی طالب علیه السلام است، این کنیه را رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و سلم به او داد آن گاه که دید او بر روی زمین خوابیده و خاک بر پهلوی او نشسته است، از روی لطف و مهربانی به او فرمود: برخیز ای ابوتراب.

و این محبوب‌ترین القاب او به شمار می‌رفت و از آن پس به برکت نفس محمدی این کرامتی برای او شد، زیرا خاک خبرهای گذشته و آینده تا روز قیامت را برای او باز می‌گفت‌.

از رسول خدا (ص) نقل شده که فرموده‌اند: چون روز قیامت شود و شخص کافر پاداش و نزدیکی و کرامتی را که خدای متعال برای شیعیان علی(ع) آماده شده را ببیند، گوید "ای کاش من ترابی بودم"، یعنی کاش از شیعیان علی (ابو‌تراب) بودم.

ولادت با سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام مبارک

روزیِ حسینی، حسنی دارم و بس

امشب هوس سوختنی دارم و بس

دنیا تو اگر یوسف کنعان داری

من نیز امام حسنی دارم و بس

 

---

دوباره به پول نیاز پیدا کرده بود چند بار از امام کمک خواسته بود این بار اما رویش نمی شد، ایستاد روبروی امام، می خواست نیازش را بگوید اما خجالت می کشید؛ امام کیسه ای پول درآورد و به او داد قبل از این که حرفی بزند؛ نمی خواست بیش از این شرمساریش را ببیند.

السلام علیک یا امام حسن مجتبی 

 

بانوی ثروتمندی که در تنگدستی درگذشت

حضرت خدیجه(س) پانزده سال قبل از عام الفیل و شصت وهشت سال قبل از هجرت نبوی در شهر مکه دیده به جهان گشود. نام او خدیجه و کنیه‌اش “ام هند” بود و نام پدرش “خویلد ابن اسد” و نام مادرش “فاطمه دختر زائدة بن الاصم”. پدر و مادر خدیجه با چند واسطه به “لویّ بن غالب” می رسد که جدّ اعلای پیامبر خداست و مادر مادر خدیجه “هاله” دختر عبدمناف از اجداد پیامبر اسلام است. بنابراین خدیجه هم از طرف پدر و هم از سوی مادرش با پیامبر اسلام هم‌نسب است.

 

کیفر میگساری در ماه رمضان

نجاشی شاعر، در روز ماه رمضان شراب نوشیده او را نزد امیرالمومنین علیه السلام آوردند، آن حضرت علیه السلام هشتاد تازیانه به او زد، شب او را بازداشت نموده بامدادان نیز او را طلبیده بیست تازیانه دیگر زد.

نجاشی گفت: یا امیرالمومنین! آن هشتاد تازیانه که به من زدی کیفر شراب نوشیدنم بود، ولی سبب این بیست تازیانه دوم را نفهمیدم؟!

حضرت علیه السلام فرمود: بخاطر بی حرمتی و بی اعتنایی تو بود نسبت به ماه رمضان.

منبع : کتاب قضاوت های حضرت علی علیه السلام

على علیه السلام از کودکى تا بعثت

 على علیه السلام بدنیا آمد در حالى که پاکیزه و سالم بود.از همان دوران خردسالى آثار فطانت و چابکى در او به چشم مى‏خورد.تلاش‏هائى شگفت‏انگیز داشت که دل و چشم پدر و مادر را روشن مى‏کرد.فاطمه مادرش،آن زن مجرب و ورزیده،که روزگارى امر سرپرستى محمد صلى الله علیه و آله را بر عهده داشت اینک در انجام آخرین ماموریت‏خود،براى تربیت آخرین فرزندش،على خردسال،با تمام وجود کوشش مى‏کرد.