این جا سرزمین واژه های وارونه است...
جایی که "گنج"،"جنگ"میشود!
"درمان" ، "نامرد" و "قهقه"، "هق هق"!
اما"دزد"همان"دزد"و"درد"همان "درد"
و"گرگ"همان"گرگ"...!
آری سرزمین واژه های وارونه...
سرزمینی که"من" ،"نم" زده است،
"یار"،"رای"عوض کرده است،
"راه" گویی "هار" شده
و "روز" به "زور" میگذرد...
"آشنا" را جزء در "انشا" نمی بینی
و چه"سرد" است این"درس"زندگی!!!
اینجاست که"مرگ"برایم "گرم" میشود ...
چرا که"درد" همان "درد" است ...
برگرفته از سایت http://olomeensani.mdir.ir
شیخ صدوق با سند خود از امام حسن عسکری علیه السلام تقل می کند که فرمود:
امام هادی علیه السلام بر بالین بیماری از اصحاب خود آمد، بیمار از بیم مرگ می گریست، و بی تاب بود.
امام هادی علیه السلام فرمود: ای بنده خدا! از مرگ می ترسی زیرا آن را نمی شناسی، بگو ببینم اگر چرکین و آلوده باشی، و از فراوانی چرک و آلودگی، در آزار باشی، و جوش های چرکین پیدا کرده باشی، و بدانی که شستشوی در حمام، همه آن ها را از بین می برد،[ و تو را زیبا و پاکیزه می سازد]، آیا نمی خواهی که به حمام درآیی، و خود را شستشو دهی؟ آیا از نرفتن به حمام، و با همین آلودگی ماندن، ناراحت نیستی؟
عرض کرد: آری ای فرزند رسول خدا !
فرمود: این مرگ، همان حمام است، آخرین گام تو در تطهیر گناهانت، و پاک شدن از بدی هایت می باشد، چون به مرگ درآیی، و از آن عبور کنی، از هر غم و اندوه و آزاری نجات پیدا می کنی، و به هر شادی و خوشحالی می رسی.
پس آن مرد آرام گرفت، و تسلیم و با نشاط شد، و چشم خود را بست، و درگذشت.