باید ملتفت باشید! دیگر چاره ای نیست
الا این که خودتان را به خدا بسپارید و متوسل شوید؛
یک دست شما قرآن و دست دیگر عترت باشد. عترت،
معارفش در مثل «نهج البلاغه»است؛ اعمالش در مثل
«صحیفه سجادیه» است؛ اعمال تکلیفی اش در مثل
همین رساله های علمیه است.
آیت الله بهجت
گفت : آقای امینی جایگاه من توی سپاه چیه؟
سوال عجیب و غریبی بود! ولی می دانستم بدون حکمت نیست.
گفتم: شما فرمانده نیروی هوایی سپاه هستین سردار.
به صندلی اش اشاره کرد. گفت : آقای امینی، شما ممکنه هیچ وقت به این موقعیتی که من الان دارم نرسی؛ ولی من که رسیدم، به شما می گم که اینجا خبری نیست!
آن وقت ها محل خدمت من، لشکر هشت نجف اشرف بود.
با نیروهای سرباز سر و کار داشتم.
سردار گفت : اگر توی پادگانت، دو تا سرباز رو نمازخون و قرآن خون کردی، این برات می مونه؛
از این پست ها و درجه ها چیزی در نمیاد!
خاطره ای از شهید حاج احمد کاظمی
فهم معارف قرآنى هم درجاتى دارد. اولش از همین تأمل در الفاظ قرآن و ترجمه‌ى قرآن به دست مى‌آید. یعنى وقتى ما میگوئیم معارف قرآنى، معنایش این نیست که یک هفت‌توىِ رازآلودِ رمزگونه‌اى است که دست هیچ کس به او نمیرسد. بله، معارف عالیه‌اى وجود دارد که دست امثال ما به آن ممکن است نرسد، اما معارف بسیارى هم هست که همین ما - ما مردم معمولى و عادى - به شرط اینکه توجه کنیم به این کلام و به این بیان، آن را خواهیم فهمید و از آن استفاده خواهیم کرد. در همین آیات کریمه‌ى قرآن فراوان هست؛ اینها درسهاى زندگى ماست.
آمارهایی دربارهٔ قرآن
· قرآن به بخش‌هایی نامساوی به نام سوره تقسیم شده است. تعداد سوره‌های قرآن بنابر مشهور ۱۱۴ است. اما رقم‌های دیگر هم گفته شده است، مثلا عده‌ای سوره‌های ضحی و انشراح را یک سوره خوانده‌اند.
آیا «درخت» حلقه اتصال به آسمان است؟ جایگاه درخت در ادیان مختلف چگونه است؟ چرا دین یهود و عرفان کاذب کابالا علاقه مفرطی به درخت دارند؟ دستکاری (Manipulation) در عقاید شیعه با چه هدفی صورت می گیرد؟
مفاهیم و واژگان به کار گرفته شده در منظومه های فکری و فرقه ای گوناگون، گاه شباهتها و اشتراکات بسیاری با یکدیگر دارند.
برای مثال در تمامی ادیان و در بسیاری از فرقه های نوظهور از مفاهمیی همچون «حیات پس از مرگ»، «سعادت»، «زندگی معنوی» و... استفاده میشود؛ ولی هر یک از این مفاهیم متناسب با متن و منظومه ای که به آن تعلق دارند "جایگاه و معنا"یی متفاوت دارند که گاه با معنای همان مفهوم در منظومه دیگر، در تعارض است.
یکی
از مفاهیمی که در جریانهای دینی و شبه دینی مختلف جایگاه ویژه دارد،
مفهوم درخت است. در قرآن کریم نیز بارها به این مفهوم اشاره شده است.
درخت در لسان قرآن، گاه برای تمثیل انگاره توحید و انگاره شرک در تعابیری همچون شجره طیبه[1] و شجره خبیثه[2] و گاه در توصیف توحید عمومی خلقت با تعابیری همچون «النجم و الشجر یسجدان»[3] مورد استفاده قرار گرفته است.
در روایت نبوت حضرت موسی علیه السلام نیز ذکر شده که خداوند از ورای درختی با این پیامبر الهی سخن گفت[4].
یکی از مفاهیمی که در جریانهای دینی و شبه دینی مختلف
جایگاه ویژه دارد، مفهوم درخت است.
