حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل فرمود که: شبى در مدینه باران فراوانى بارید و بیابان‏ها و گودال‏ها پُر از آب شد. صبح آن روز رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) به من فرمود: بیا تا به صحراى عقیق برویم و طراوت و صفاى آب‏هاى جمع شده در گودال‏ها و درّه‏ها را تماشا کنیم. همراه پیامبر به تماشاى بیابان رفتیم و منظره‏ هاى زیباى طبیعت را تماشا مى ‏کردیم، گفتم: اى رسول خدا! اگر دیشب اطّلاع مى ‏دادید غذائى آماده مى ‏کردم. پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود: آن کس که ما را تا اینجا آورد، نمى ‏گذارد گرسنه بمانیم، ناگاه ابرى آمد و خود را پائین کشید و سفره غذائى در پیش روى پیامبر انداخت. در آن سفره، انارهاى زیبائى بود که به آن طراوت و زیبائى هیچ چشمى ندیده بود. از آن انارها خوردیم و مقدارى براى فاطمه و فرزندان خود برداشتیم. [1]

پی نوشت :
[1] . مناقب الفاخرة - و - ثاقب المناقب