پوریم (Purim) یا به تعبیری بهتر عید کشتار ایرانیان، همواره به عنوان یک عید ویژه در تقویم عبری یهودیان دنیا مطرح بوده و هست؛ یکی از رسوم این عید برای یهودیان در سراسر دنیا پوشیدن لباس مبدل می باشد، لباسی که این روزها مستمسکی از برای فحاشی یهودیان سکولار به مذهبی های ساکن در سرزمین های اشغالی شده است.

بر این اساس از آنجا که در اسراییل، یهودیان مذهبی معمولا به خدمت سربازی نمی روند، یهودیان سکولار با ترسیم کاریکاتوری به مناسبت فرا رسیدن پوریم به این موضوع اعتراض نموده و از لباس ارتش به عنوان لباس مبدل پوریم از برای یهودیان مذهبی ساکن در سرزمین های اشغالی تعبیر نموده اند.

در کاریکاتور می توانید دو پدر و پسر را ببینید، پدر سرباز به پسرش گوشزد می کند که به راه مذهب نیامده و همچون یهودیان افراطی نباشد و پدر مذهبی به پسرش درباره خدمت به ارتش تذکر می دهد و این در حالی است که هر دو پدر در کاریکاتور به فرندانشان یادآوری می کنند که این فقط لباس مبدل برای جشن پوریم است.

جشن «پوریم» یکی از سنت‌های قدیمی قوم یهود است که در دهه‌های اخیر و پس از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی، رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفته است. این به اصطلاح جشن که همزمان با سیزدهمین روز از سال جدید خورشیدی برگزار می‌شود، در حقیقت جشن و پایکوبی بر خون ده‌ها هزار نفر از مردم ایران است که با توطئه و دسیسه دو یهودی نفوذی در دربار خشایارشاه کشته شدند.

واقعه تاریخی؛ هولوکاست ایرانیان به دست یهودیان

در زمان خشایارشاه، یهودیان جزء اقلیت های مذهبی ایران بودند و همواره سعی در نفوذ در دربار شاه ایران داشتند. هامان صدراعظم خشایارشاه بدلیل نافرمانی یهودیان از دستورات و قوانین پادشاهی، از عدم پرداخت مالیات و سرپیچی از فرمان پادشاه این قوم ابراز نگرانی می کند و پادشاه را در جریان توطئه های یهودیان قرار می دهد و  از پادشاه می خواهد تا پیش از آنکه این قوم علیه تاج و تخت شاه اقدامی کنند، با توطئه این قوم مقابله کند.

مردخای رهبر یهودیان آن زمان ایران سرانجام با دسیسه های فراوان و فرستادن یکی از دختران یهودی به دربار، او را جانشین شهبانوی ایران که به جرم سرپیچی از دستور گستاخانه خشایارشاه برای نمایان کردن زیبایی های خود برای حاضرین در دربار شاه برکنار شده بود، می کند.

 مردخای و استر

نقاش: آرنت دی گلدر (قرن ۱۷)

با ورود “استر” دخترک جوان زیباروی یهودی به دربار، مردخای به راحتی نقشه های شوم خود را بوسیله استر و اغوای شاه ایران اجرا می کند. هامان نیز شاه را از توطئه مردخای آگاه می سازد و پادشاه دستور بر دار کردن مردخای را صادر می کند. اما استر که به شدت بر روی شاه سست عنصر تسلط یافته بود، با خائن جلوه دادن هامان و اینکه وی توطئه کشتن شاه را در سر دارد، هامان را بر دار می کنند.

 

وشتی، شهبانوی ایرانی
وشتی از دستور خشایارشاه برای نمایان کردن زیبایی هایش برای مهمانان شاه خودداری کرد و به دست جلاد شاه کشته شد

نقاش: ادوین لانگ (قرن ۱۹)

توطئه استر و مردخای با کشتن هامان پایان نمی پذیرد و  آنها حکم قتل هر ۱۰ پسر هامان را نیز از پادشاه ایران می گیرند و در قدم بعدی ۱۰ پسر هامان نیز کشته می شوند.

اوج دشمنی یهودیان با ایرانیان پس از کشتن هامان و ۱۰ پسرش آنجا بیشتر آشکار می شود که استر و مردخای با کشته شدن پسران هامان نیز راضی نشده و اجساد آن ها را در شهر بر دار می کنند تا میان ایرانیان رعب و وحشت ایجاد کرده و ناگفته سرنوشت دشمنان و مخالفان یهودیان را به نمایش بگذارند.

هامان به جز این ۱۰ پسر، یک فرزند دختر نیز داشت که پیش از کشته شدن، خود کشی می کند.

کشتار نیمی از جمعیت ایران

پس از کشتن هامان، یهودیان مهاجر ساکن در ایران که اینک در دربار نیز راه یافته بودند، به هجوم به شهرهای ایران، دست به قتل عام گسترده ایرانیان می زنند. در ۱۲۷ استان ایران آن زمان، طی دو روز بیش از ۷۷ هزار ایرانی – و به روایتی دیگر ۵۰۰ هزار نفر – کشته می شوند.

در کتب مربوط به یهودیان از جمله کتاب استر، یهودیان به کشتار ۸۰ هزار ایرانی اعتراف می کنند اما محققان مستقل این رقم را تا ۵۰۰ هزار نفر ذکر کرده اند.

در آن زمان ایران نزدیک به ۸۰۰ هزار نفر جمعیت داشته و با احتساب ۵۰۰ هزار نفر، بیش از نیمی از جمعیت آن روز ایران به دست یهودیان قتل عام می شوند.

در مجموع به نظر می رسد که این قسم اعتراضات و این قبیل مبارزات در ظاهر تایید کننده دو دستگی و تفرقه میان یهودیان ساکن سرزمین های اشغالی فلسطین است، اما شاید بتوان در تفسیری متفاوت این گونه درگیری ها را به نوعی زمینه سازی از برای بازگشت آبرومندانه ی یهودیان به کشورهای اصلی و مرجع خود دانست و به گونه ای برائت جویی ایشان از جنایات صورت گرفته توسط رژیم صهیونیستی را در مقام آینده نگری دانست و در بیانی جامع خود زنی یهودیان را متصور بود.

منبع : فاراقلیط