ا

ثـاقـب زهـرا

برکه ای در همین نزدیکی ست
با نیلوفری در آن
در انتظار دیدار ساحل
آه
چه انتظاری عبث
هرگز نشود این دیدار
تا زمانی که اشک برگهایش در برکه جاریست
نرسد به ساحل

آخرین مطالب
محبوب ترین مطالب
پیوندها
حدیث موضوعی

تعبیر خواب آنلاین


  • انجمن

  • استخاره آنلاین با قرآن کریم
    
    فال حافظ

    ابزار فال حافظ


    قالب

    در مورد عملی بودن صلح و همزیستی یهود با مسلمانان باید گفت: بر اساس تعالیم توراتِ موجود و عملکرد یهودیان در طول تاریخ، برخی از آنان خود را «ملت برگزیده خدا» می دانند و برای تحقق این ایده، هموراه در فکر سلطه و چیرگی بر دیگر ادیان و ملل بوده اند و در مواردی هم که به پیشنهادات دیگران تن داده اند، جز از روی ضعف و ناتوانی نبوده است و هر موقعی قدرتی یافته اند، کشتار عظیمی به راه انداخته اند، درگذشته بیشتر با مسیحیان و امروزه با مسلمانان. 
    هم اکنون، گروهی از قوم یهود یعنی «صهیونیست ها» اقدام به غصب سرزمین های دیگران و آوراه ساختن آن ها از وطن هایشان و کشتن و نابود کردن فرزندان شان کرده اند و حتی احترام خانه خدا، «بیت المقدس» را نیز رعایت نکردند. 


    آنها در برخورد با مسائل جهانی، عملا نشان داده اند که تابع هیچ قانون و معیار بین المللی نیستند. فرضاً هرگاه یک جنگجوی مدافع فلسطینی به سوی آنها شلیک کند آنها در عوض اردوگاه های آوارگان، کودکستان ها و بیمارستان های آنان را بمباران می کنند و در مقابل کشته شدن یک نفر از آنها، گاهی صدها نفر بی گناه را به قتل می رسانند و خانه های زیادی را منفجر می سازند! 
    تاریخ شاهد فجایع این گروه در مسجد الاقصی از زمان اشغال آن، در سال 1967 میلادی، بوده است. در سال 1969 فردی به نام «مایکل رومان»، آتشی در مسجد برافروخت که حدود 1500 متر مربع از مساحت مسجد را دربر گرفت. در این آتش سوزی، منبر «صلاح الدین»، گنبد مسجد که دارای آثار معماری اسلامی با ارزشی بود و نیز «مسجد عمر» در داخل مسجد اقصی و محراب «زکریا» و بعضی چیزهای دیگر در آتش سوخت. در سال 1969 میلادی، گروهی از یهودی ها، مراسم مذهبی خود را در این مسجد انجام دادند و این عمل را چندین بار تکرار کردند و وقتی با اعتراض مسلمانان روبرو شدند، قاضی یهود به محق بودن یهود حکم صادر کرد! در سال 1982، یک یهودی آمریکایی، مسجد و نمازگزارانِ در مسجد را با آتش مورد تعرّض قرار داد و در همان سال فرد دیگری با مواد منفجره قسمتی از حرم را تخریب نمود. عدّه زیادی از یهودیان اعلان نمودند که باید مسجد خراب شود و به جای آن معبد یهودی ها ساخته شود.[1] 
    یکی از نویسندگان عرب، درمورد رفتار جنگ طلبانه صهیونست ها می گوید: «ما دارای دلیل واضح بر توحّش یهود در طی جنگ های فلسطین از سال 1948 میلادی به بعد بوده ایم، به گونه ای که در توحّش و خون ریزی ضرب المثل هستند. کشتار آنها در «دیر یاسین»، «الخلیل»، «رامُ الله»، «غَزِّه» و دیگر شهرهای فلسطین.»[2] آنها به هیچ یک از مصوبات مجامع بین المللی و قطعنامه های سازمان ملل، خود را پایبند نمی دانند و علناً و آشکارا همه را زیرپا می گذارند. بدون شک این همه قانون شکنی و بیدادگری اعمال ضدّ حقوق بین الملل، ناقض اصل همزیستی مسالمت آمیز است و جایی را برای تعاون و همکاری بین الملل بر اساس حقوق پذیرفته شده جهانی باقی نمی گذارد. 
    تشکیل دولت اسراییل: 
    خاورمیانه برای مدّت چندین قرن تحت استعمار استعمارگران مخصوصاً انگلیس قرار داشت. این نفوذ و تسلط به تدریج به ضعف گرایید و آنان می خواستند جای خالی خود را با نیرویی مطمئن و همیشگی پر نمایند تا منافع استعماری آنان استمرار داشته باشد. از طرف دیگر در سال 1897 «جنبش صهیونیستی یهود» کنفرانسی را تشکیل داد و در آن اساس تشکیل دولت یهود پایه گذاری شد. صهیونیسم در آن کنفرانس، علاوه بر تعیین هدف نهایی، ابزار لازم را نیز مشخص کرد، که از جمله ی آن تأسیس «سازمان صهیونی جهانی» و دیگر تشکیلات اقتصادی و سیاسی لازم جهت تسهیل امر و رفع موانع مهاجرت به فلسطین بود. آنان تا سال 1942 میلادی به علّت ترس از اعتراض جهانیان، به جای لفظ «کشور» کلمه «کانون» را به کار می بردند. 
    در نهایت، مهاجرت یهودیان به فلسطین، با خرید زمین های فلسطینی و اسکان یهودیان آغاز شد. این امر تا قبل از جنگ جهانی اوّل به علّت مخالفت امپراتور عثمانی از گستره و رونق کمتری برخوردار بود. با پایان جنگ اوّل و فروپاشی امپراتوری عثمانی، دولت انگلیس از آزادی عمل بیشتری برخوردار شد و فلسطین به طور رسمی تحت قیمومت انگلیس درآمد و مهاجرتِ یهودیان به فلسطین به صورت گسترده تر ادامه پیدا کرد و وقتی فلسطینیان از فروش زمین های خود امتناع ورزیدند با قتل، غارت، تجاوز و انواع ظلم ها مواجه شدند. 
    با افزایش جمعیّت مهاجر یهودی، صهیونیست ها موجودیت دولت اسرائیل را اعلام کردند و کشورهایی همچون انگلیس و آمریکا فوراً آن را به رسمیّت شناختند. کشورهای عرب و مسلمان به مقابله با این امر پرداختند که نمونه آن جنگ شش روزه ی اعراب و اسرائیل در سال 1967 میلادی است. به دلیل تهدیدات ابرقدرت ها علیه مسلمانان و دعوت به آتش بس و ارسال تجهیزات فراوان برای رژیم اشغالگر و حمله ناگهانی هواپیماهای اسرائیل به فرودگاه های کشورهای عربی، وضعیت به شکست مسلمانان منجر شد و اراضی اشغالی را از 5/3 میلیون کیلومتر به بیش از 27 میلیون کیلومتر رساندند و غیر از چند شهر مهّم، 205 روستای فلسطین را تصاحب کردند و علاوه بر کشتار و ظلم های فراوان، 000/200/1 انسان بی گناه را آواره ساختند. در آمریکا و کشورهای اروپایی برای شکست مسلمانان جشن گرفته شد. از آن تاریخ به بعد، اسرائیل و حامیانش با ایجاد اختلاف در میان کشورهای اسلامی، به دنبال مشروعیت یابی و تحکیم موقعیت اقتصادی و سیاسی خود می باشد و با شعار صلح طلبی و همزیستی مسالمت آمیز به نفوذ و رابطه ی خود با کشورهای همسایه ادامه می دهد. در این میان، بعضی از کشورهای منطقه مانند مصر، با انعقاد قرارداد صلح، آب به آسیاب دشمن ریختند و هم اکنون اسرائیل با حذف شوروی از صحنه رقابت های سیاسی خاورمیانه به دنبال تحکیم موقعیت و موجودیت خود از راه های اقتصادی و تکنولوژیک می باشد تا در دراز مدّت مرکز ثقل تولید، ابداع، تکنولوژی و تحقیق در خاورمیانه شود. 
    ناگفته پیداست که ما در صدد آن نیستیم که نقصان و عیب را به شرایع الهی نسبت دهیم و یا خواسته باشیم پیامبران بزرگی چون حضرت موسی (علیه السلام) را مبلِّغ این تنگ نظری ها بدانیم; بلکه برعکس، به اعتقاد ما، پیامبران همگی مروج توحید و منجی بشریت بوده اند، ولی پیروان ادیان با گذشت زمان و در اثر دوری از رهبری اولیای خدا، به تدریج انحرافاتی را پذیرا شده و گاه تحت تأثیر دیگر ملل، منکر زندگی مسالمت آمیز با دیگر مذاهب و ادیان شده اند و همواره سعی کرده اند از طریق قهر، غلبه و جنگ، ادیان و پیروان مذاهب دیگر را نابود ساخته و دین و عقیده خود را در گیتی گسترش دهند. در این میان، قرآن کریم عدهّ ای از یهودیان را ستایش می نماید. همان هایی که از غرور، خودپرستی و تکبر خودداری می نمایند و همواره حق و حقیقت را مدّنظر قرار می دهند: 
    «آن ها همه یکسان نیستند; از اهل کتاب جمعیتی هستند که (به حق و ایمان) قیام می کنند; و پیوسته در اوقات شب آیات خدا را می خوانند; در حالی که سجده می نمایند. به خدا و روز واپسین ایمان می آورند; امر به معروف و نهی از منکر می کنند; و در انجام کارهای نیک، پیشی می گیرند; و آن ها از صالحانند. و آنچه از اعمال نیک انجام دهند، هرگز کفران نخواهد شد، (و پاداش شایسته آن را می بینند.) و خدا از پرهیزگاران، آگاه است.»[3] 
    به این ترتیب، قرآن از این که نژاد یهود را به کلّی محکوم کند، خودداری کرده و تنها روی اعمال آن ها انگشت می گذارد، و با تجلیل از افرادی که به منحرفینی از شریعت و دین موسی (علیه السلام) نپیوستند و در برابر ایمان و حق تسلیم شدند، به نیکی یاد می کند و این روش اسلام است که در هیچ مورد، مبارزه او، رنگ نژادی و قبیله ای ندارد و تنها بر محور عقاید، اعمال و رفتار دور می زند. ما در صدد نفی هرگونه همزیستی مسالمت آمیز از طرف همه ی یهودیان نبوده ایم و این صهیونیست ها هستند که بر طبل نژادپرستی می کوبند و در حال حاضر، عده ای از یهودیان، در بسیاری از کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، همزیستی مسالمت آمیز دارند.

    [1] . ر. ک: شلبی، احمد، مقارنة الادیان الیهود، قاهره، مکتبة النهضة العربیة، 1992، ص 118 ـ 119. 
    [2] . وهبة الزحیلی، آثار الحرب، ص 45. 
    [3] . آل عمران/113، 114 و 115.

    ...................................................

    صهیونیسم و مهاجرت یهودیان

    تئودور هرتزل(۱۸۶۰-۱۹۰۴) یک یهودی اتریشی، بنیانگذار جنبش صهیونیسم بود. او در سال ۱۸۹۶ کتاب «کشور یهودی» را به چاپ رساند و در این کتاب خواستار ایجاد کشوری از یهودیان شد. سال بعد او در تشکیل اولین «همایش صهیونیسم بین‌الملل» فعالیت کرد.

    اولین موج مهاجرت یهودیان به فلسطین در عصر مدرن، مربوط به سال ۱۸۸۱ می‌گردد که طی آن یهودیان طبق عقاید سوسیال – صهیونیستی موسی هس اقدام به خرید زمین از دولت عثمانی و یا زمین داران عرب نمودند.

    پس از اسکان یهودیان و شروع فعالیتهای کشاورزی آنان، درگیری و تنش بین اعراب و یهودیان جوانه زد.[نیازمند منبع]

    تشکیل صهیونیسم سبب موج دوم مهاجرت به فلسطین شد که طی آن و مابین سالهای ۱۹۰۴ و ۱۹۱۴ حدوداً ۴۰٫۰۰۰ نفر به این منطقه سرازیر شدند.

    ........................

    در سال ۱۹۲۰ فلسطین به صورت اتحادیه‌ای از ملتها و تحت نظارت و ادارهٔ بریتانیا در آمد. قیمومیت انگلیس بر فلسطین در ۲۴ جولای ۱۹۲۴ در جامعه ملل تصویب شد. پس از جنگ جهانی اول، مهاجرت یهودیان طی موجهای سوم(۱۹۱۹-۱۹۲۳) و چهارم(۱۹۲۴-۱۹۲۹) ادامه یافت. در سال ۱۹۲۹ جنبش ضدصهیونیستی اعراب سبب کشته شدن و جراحت افراد بسیاری از اعراب و یهودیان شد.

    پا گرفتن جنبش نازیسم در سال ۱۹۳۳، پنجمین موج مهاجرت یهودیان را سبب شد. یهودیان که تا سال ۱۹۲۲ یازده درصد ساکنان منطقه را تشکیل می‌دادند، تا سال ۱۹۴۴ افزایش یافته و ۳۰٪ جمعیت را تشکیل دادند. پیش از این، علاوه بر املاک خصوصی یهودیان در منطقه،۲۸٪ از کل زمینها نیز به صورت قانونی توسط سازمانهای صهیونیست خریداری شده بود. قسمت عمدهٔ این زمین‌ها، از زمین داران بزرگ فلسطین و با تطمیع آنها، با خرید زمین‌ها با قیمت‌های گزاف انجام شد. در نتیجه این زمین داران مورد اعتراض شدید مردم قرار گرفتند. شایان ذکر است که مناطق جنوبی کشور را زمینهای لم یزرع، بیابان و مرداب تشکیل می‌داد و یهودیان در حقیقت با خشک کردن مردابها گام مهمی در آباد کردن منطقه برداشتند[۱]

    متعاقب اعلام رخ دادن حادثه هولوکاست در اروپا، مهاجرتهای دیگری نیز به مقصد فلسطین انجام گرفت. با پایان گرفتن جنگ جهانی دوم عدهٔ یهودیان ساکن منطقهٔ فلسطین به ۶۰۰٫۰۰۰ نفر رسید. هولوکاست یکی از مواردی بود که بعدها در توجیه ایجاد وطن ملی یهود بسیار از آن بهره گرفته شد[نیازمند منبع].

    در سال ۱۹۳۹ بریتانیا احتمالاً به علت شورش عظیم اعراب منطقه بر ضد یهودیان(۱۹۳۶-۱۹۳۹) طرحی موسوم به «کاغذ سفید ۱۹۳۹» را عملی نمود که مطابق آن مهاجرت یهودیان طی جنگ جهانی را به ۷۵٫۰۰۰ نفر محدود و هم چنین خرید زمین توسط یهودیان را در این منطقه ممنوع می‌کرد. کاغذ سفید از دید یهودیان و صهیونیستها چیزی جز خیانت و توهین نبود و البته با مفاد اعلامیهٔ ۱۹۱۷ بارفور نیز مغایرت داشت. از آن طرف اعراب نیز با «کاغذ سفید» راضی نشدند و خواستار توقف کامل مهاجرت یهودیان به منطقه بودند. به هر حال «کاغذ سفید» تا پایان یافتن دورهٔ قیمومیت بریتانیا بر «اتحادیهٔ ملتهای فلسطین» راهگشای سیاست آنها در منطقه بود.

    ..................................

    تاریخ دولت اسرائیل

    برحسب طرح تقسیم ارائه‌شده توسط سازمان ملل، که مورد اعتراض شدید مسلمانان و مسیحیان فلسطین و سایر اعراب و کشورهای اسلامی قرار گرفت، قرار بر این بود که این منطقه بین اعراب و یهودیان بطور مساوی تقسیم گردد و بیت‌المقدس(اورشلیم) نیز محدودهٔ تحت نظارت سازمان ملل قرار گیرد، تا از ایجاد برخورد جلوگیری شود. اعراب با تشکیل حاکمیتی یهودی به هر نحو مخالف بودند و مخالفت خود را اعلام کردند. در ۱۴ می ۱۹۴۸، چند ساعت پیش از پایان حاکمیت انگلیس بر فلسطین، تشکیل کشور اسرائیل اعلام شد.

    ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی اولین کشورهایی بودند که تشکیل دولت اسرائیل را در سال ۱۹۴۸ (۱۳۲۴) به رسمیت شناختند[۲].

    در سال ۱۹۴۸ م. با اشغال قسمت اعظمی از فلسطین در محل باستانی کشور پادشاهی مکابیز، دولت اسرائیل در آسیای غربی در مشرق مدیترانه تشکیل گردید. مساحت آن ۲۱۰۰۰ کیلومتر مربع وجمعیت آن ۳۶۹۰۰۰۰ تن است. پایتخت آن شهر تل آویو و شهرهای عمده آن اورشلیم و حیفا (بندر مهم) است. طبق قانون کنِسِت بنا بوده‌است برخلاف طرح تقسیم ارائه‌شده توسط سازمان ملل، پایتخت این کشور به اورشلیم منتقل شود و سفارتخانه‌های خارجی نیز به آنجا برود، اما تا کنون فقط ایالات متحده آمریکا این تصمیم را به رسمیت شناخته‌است و مرکز نمایندگی اصلی خود را به اورشلیم منتقل کرده‌است و عملاً هنوز تل آویو پایتخت است. هرچند در منابع رسمی دولت اسرائیل، اورشلیم به عنوان پایتخت معرفی می‌شود و تل آویو تنها یک شهر مهم به شمار می‌آید.

    منبع :

    • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «History of Israel»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۴ اکتبر ۲۰۰۶).

     "The Balfour Declaration (۱۹۱۷)"http://www.wsu.edu/~wldciv/world_civ_reader/world_civ_reader_2/balfour.html. Retrieved 2011-01-02

    ............................................

    یه مطلب جالب دیگر...

    ./

    - کل این زمین ها تنها 6/6[2] درصد زمین های فلسطین می باشد. تازه آن هم به انضمام زمین هایی که بدون خریداری و توسط حاتم بخشی انگلیسی ها (که با شکست عثمانی ها قیمومیت انگلستان به آن ها رسیده بود) نصیب یهودیان شده بود. جدول زیر نشان دهنده ی درصد زمینهای یهودیان نسبت به کل زمین های فلسطین است:

     

    در آماری که در این جدول ارائه شده می بینیم که تنها حدود یک درصد از زمین های فلسطین به شکلی خریداری گشته که در ادعای مورد بحث روی آن مانور داده شده است. بیشتر زمینهایی که یهودیان پیش از تشکیل دولت اسرائیل مالک بوده اند را انگلستان به آنها داده و یا از مالکانی خریداری شده که فلسطینی نبوده اند. تازه همه ی اینها کمتر از هفت در صد می شود و هفت در صد کجا و اشغال تقریباً تمام فلسطین کجا؟

    صهیونیست ها تا قبل از سال 1947م. تنها توانستند 6/6 از خاک فلسطین را از طرق مختلف به دست آورند،[3] اما بقیه سرزمین فلسطین طی جنگ های خانمانسوزی به اشغال صهیونیست ها درآمد. اولین جنگ تمام عیار صهیونیست ها با پشتیبانی کشورهای غربی در سال 1948 میلادی روی داد. صهیونیست ها در این جنگ 78 درصد از خاک سرزمین تاریخی فلسطین را به اشغال خود درآوردند. در این جنگ نابرابر بیش از یک میلیون و دویست هزار فلسطینی آواره و 531 شهر، روستا و شهرک به طور کامل با خاک یکسان شدند. همچنین در این جنگ قتل عام های زیادی از جمله دیر یاسین علیه فلسطینیان صورت گرفت و طی آن ها هزاران فلسطینی به خاک و خون کشیده شدند. آن بخش از فلسطین که همچنان اشغال نشده بود نیز از جمله قدس شرقی، کرانه باختری و نوار غزه در جنگ شش روزه 1967م. میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی، تقریباً به طور کامل به اشغال این رژیم درآمد.

    2- اگر گفتمان حاکم بر جهان غرب مبنی بر حجت بودن دموکراسی را ملاک قرار دهیم نیز یهودی ها حق تشکیل دولت اسرائیل را نداشتند. چنانچه گفتیم درصد زمینهایی که یهودیان خریداری کرده بودند بسیار اندک بود اما اگر بیش از این هم بود هیچ کس نمی پذیرد که کسی بواسطه ی داشتن زمین، حکومت مستقل تشکیل دهد! مثلاً آیا اگر کسی یک سوم زمین های تهران را خریداری کند آیا حق این را دارد که در آن زمینهای خودش حکومتی مستقل تشکیل دهد؟! اما یهودیان با اینکه درصد زمینهایشان بسیار کمتر از یک سوم بود و با اینکه درصد جمعیتیشان بسیار کمتر از مسلمانان بود (با پشتیبانی قدرتهای نظامی و مالی و رسانه ای) اقدام به تشکیل دولت مستقل کردند آنهم نه در همان درصدی که مال خودشان بود بلکه در کل فلسطین! و اینها همه بدون برگزاری کوچکترین انتخابات و همه پرسی ای انجام شد. این تجاوزگری ها آنقدر حیرت انگیز بوده که حتی وزیر مستمعرات انگلستان در آن زمان هم به مسلمانان حق داده بود که نسبت به آن معترض باشند.

    خلاصه اینکه دروغ های زیادی برای توجیه این لکه ی ننگ عجیب و غریب و رسواکننده ی تزویر مستکبرین، گفته شده و خواهد شد ولی گوش ما فریب صدای مؤدبانه و مزورانه ی مجری بی بی سی و VOA را نخواهد خورد، از بس که پر است از ضجه های مادران فلسطینی.

     

    منابع :

    - کتاب شبهات تاریخی (2) - فروش زمین شایعه یا واقعیت/ از انتشارات دفتر حماس در تهران/ نسخه الکترونیکی

    -  www.porseman.org

    -  نرم افزار پرس و جو

    (اقتضای این نوشتار همین مقدار بیشتر نبود اما برای مطالعه و تحقیق بیشتر منابع بسیاری در این زمینه وجود دارد که در صورت تمایل می توانید به آنها مراجعه فرمائید. به خصوص کتاب مذکور و همچنین کتاب سرگذشت فلسطین (ترجمه آقای هاشمی رفسنجانی) منابع ارزشمندی در این مورد محسوب می شوند.)
     


    [1] کارگردان مشهور و متبحر فیلمهای پارک ژوراسیک و هوش مصنوعی (A.I) که برای یهودیان و اسرائیل هم فیلم بلکه فیلمهایی ساخته است.

    [2] البته درصدهای بالاتری هم در این زمینه گفته شده اما طبق آنها باز هم درصد زمینهای خریداری شده نسبت به کل زمینهای فلسطین اندک و حدود یک دهم می باشد.

    [3] زمین متعلق به یهودیان آن گونه که مسئولین «صندوق ملى یهود» مى‏گویند، در زمان اعلامیه بالفور، در 1917 سه و نیم درصد و در 1947 شش و نیم درصد بود.

    ...........................................

    این لینک هم ببینید بد نیست... «لینک کلیک کنید»

    ................

    یک لینک دیگه..این هم جالب و پر محتوی بود »لینک کلیک کنید«


    برگرفته شده از labeik.blog.ir

    نظرات  (۴)

  • طلبه امروزی
  • سلام

    با مطلب " تحلیل ماجرای فدک " بروز هستم . بحثی تاریخی و عقلی در زمینه فدک . فدک زمینی بود که پیامبر به حضرت زهرا س بخشید و خلیفه دوم آن را غصب کرد .

    پاسخ:
    سلام
    میرسم خدمتتون
    مرگ بر اسرائیل
    پاسخ:
    مرگ 
    مرگ بر اسرائیل
    پاسخ:
    احسنت
  • یعقوب کربلا
  • سلام
    به ما هم سر بزنید
    منتظر نظرتان هستیم
    ...............................
    یاعلی
    پاسخ:
    سلام بر شما دوست گرامی
    چشم

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">