مرحوم شیخ احمد کافی همیشه به جوانان سفارش می کرد که سعی کنید
اولین و آخرین مخاطب شما در هر شبانه روز حضرت بقیة الله (عج) باشد،
هر صبح که چشم هایتان را باز می کنید، اولین سلام را به حضرت مهدی (عج) ابلاغ کنید
و هر شب در موقع خواب، آخرین سلام خود را به ایشان عرضه کنید.
عمده نظر در دو مطلب است: یکی غذای حلال، دوم توجه در نماز و اصلاح آن.
اگر این دو درست باشد باقی درست است.
بین الطلوعین را به چهار قسمت تقسیم کنید: یکی اذکار و تسبیح، دیگر ادعیه،
سوم قرائت قرآن و بالاخره فکری در اعمال روز گذشته.
از سفارشات مرحوم نخودکی تهرانی
وقتی می خواهید دعا کنید بفهمید و بدانید که همه چیزتان وابسته به این دعاها است؛
کوچک و بزرگ هم ندارد. این که تصور کنم:
«فقط چیزهای قابل اعتنا و بزرگ را با خدا مطرح کنم نه کوچک ها را» از ضعف ایمان است.
واقع این است که این شخص خداشناس نیست. ما در معرفت خود نسبت به خالق نقص داریم. تو کوچک هستی، نه خدا!
دعا، کوچک و بزرگ ندارد و خدا هم خستگی ناپذیر است!
درس هایی از آیت الله مجتبی تهرانی
وقتی می خواهی از خدا تقاضا کنی، نگاهی هم به سوابق گذشته ات بکن.
اگر اشتباه کرده ای، اول معذرت خواهی کن و بگو : خدایا! من را ببخش و بعد هم وقتی که
می گویی بد کرده ام، نیّتت این باشد که دیگر خطایی مرتکب نشوی و بعد با صدق نیّت، استغفار کن.
درس هایی از آیت الله مجتبی تهرانی
روزی از جناب استاد حسن زاده (مد ظله) خواستم که نصیحت و ارشادی برایمان بیان فرمایند.
از جمله فرمودند: با نامحرمان تماس نداشته باشید چه زن باشد و چه مرد!!
تعجب کردم و پرسیدم : آیا مرد هم نامحرم می شود؟!
فرمودند: هر کس که با خدا انس نداشته باشد، نا محرم است.
آقای قدس می گوید :
« روزی آیت الله بهجت (ره) فرمودند: در منطقه جاسب قم گروهی از کشاورزان در زمان گذشته با شتر و قاطر به زیارت حضرت ثامن الحجج علیهم السلام مشرف می شوند و هنگام مراجعت و وارد شدن در محدوده جاسب پیرمردی از اهل محل را می بیند که در گرمای روز کوله باری از علف به دوش کشیده و با مشقت بسیار به خانه می رود، مسافرین مشهد مقدس که او را می بینند زبان به شماتت و سرزنش می گشایند که: پیرمرد، زحمت دنیا را ول کن نیستی، آخر بیا تو هم لااقل یک بار به مشهد مقدس سفر کن. و این سخن را تکرار و او را بسیار توبیخ می کنند.
پیرمرد خسته و پاک دل زبان می گشاید و می گوید: شما که به زیارت آقا رفتید و به آقا سلام دادید، جواب گرفتید یا نه؟ می گویند: پیرمرد، این چه حرفی است که می زنی مگر آقا زنده است سلام ما را جواب بدهد؟!
پیرمرد می گوید: عزیزان، امام که زنده و مرده ندارد، ما را می بیند و سخنان ما را می شنود، زیارت که یک طرفه نمی شود.
آنان می گویند: آیا تو این عُرضه را داری؟ وی می گوید: آری، و از همان جا رو به سمت مشهد مقدس می کند و می گوید:« ألسلام علیک یا امام هشتم » و همه با کمال صراحت می شنوند که به آن پیرمرد به نام خطاب می شود که: علیکم السلام آقای فلانی »
و بدین ترتیب زائرین همگی خجالت کشیده و پشیمان می شوند که چرا سبب دلشکستگی این مرد نورانی شدند. »
آقای قدس می گوید:
« روزی آیت الله بهجت (ره) می فرمود: یکی از علمای بزرگ نجف اشرف هنگام سحر و وقت نماز شب پسر نوجوانش را که در اطاق آقا خوابیده بود صدا زد و گفت: برخیز و چند رکعت نماز شب بخوان. پسر پاسخ داد: چشم.
آقا مشغول نماز شد و چند رکعت نماز خواند. ولی آقا زاده بر نخاست. مجدداً آقا او را صدا زد که: پسرم، پا شو چند رکعت نماز بخوان. باز پسر گفت: چشم.
آقا مشغول نماز شد ولی دید فرزندش از رختخواب بر نمی خیزد، برای بار سوم او را صدا زد. پسر گفت: حاج آقا، من دارم فکر می کنم، همان فکری که درباره آن در روایت آمده است که: امام صادق علیه السلام می فرماید:
« تفکر ساعة خیر من عباده سنه: یک ساعت تفکر بهتر از یک سال عبادت است. »
آیت الله العظمی بهجت فرمودند: آقا پرخاش کرد و فرمود: ... و خود آیت الله بهجت کلمه را بر زبان جاری نکرد، ولی ما همه فهمیدیم که آن بزرگ مرد فرموده بود: پدر سوخته، آن فکری از عبادت یک یا شصت سال بهتر است که انسان را به خواندن نماز شب وادارد، نه اینکه انسان وقت نماز شب دراز بکشد و فکر بکند و به این بهانه از خواندن آن شانه خالی کند. »
آیت الله تهرانی می نویسد:
« حضرت آیت الله العظمی بهجت فرمودند: در زمان جوانی ما، مرد نابینایی بود که قرآن را باز می کرد و هر آیه ای را که می خواستند نشان می داد و انگشت خود را کنار آیه مورد نظر قرار می داد، من نیز در زمان جوانی روزی خواستم با او شوخی کرده و سر به سر او گذارده باشم گفتم: فلان آیه کجاست؟ قرآن را باز کرد و انگشت خود را روی آیه گذاشت. من گفتم: نه اینطور نیست، اینجا آیه دیگری است. به من گفت: مگر کوری نمی‌بینی؟! »
آقای مصباح می گوید: آیت الله بهجت از مرحوم آقای قاضی (ره) نقل می کردند که ایشان می فرمود:
« اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند! و یا
فرمودند: به صورت من تف بیندازد. »
اول وقت سرّعظیمی است « حافظوا علی الصلوات: در انجام نمازها کوشا باشید. »
خود یک نکته ای است غیر از « أقیموا الصلوة: و نماز را بپا دارید. »
و همچنین که نماز گزار اهتمام داشته باشد و مقید باشد که نماز را اول وقت بخواند
فی حدّ نفسه آثار زیادی دارد، هر چند حضور قلب هم نباشد. »
شهید مطهری می نویسند:«مرحوم آیة الله حجت یک سیگاری بود که تا
کنون نظیر او را ندیده بودم گاهی سیگار او از سیگار دیگر بریده نمی شد بعضی از
اوقات هم که می برید بسیار مدتش کوتاه بود طولی نمی کشید که مجددا سیگاری را آتش می
زد در اوقات بیماری اکثر وقتشان صرف کشیدن سیگار می گشت.وقتی مریض شدند و او را برای
معالجه به تهران بردند، در تهران اطباء گفتند چون بیماری ریوی دارید باید سیگار را
ترک کنید و به سینه تان ضرر دارد ایشان ابتدا به شوخی فرموده بودند:من این سینه را
برای کشیدن سیگار می خواهم اگر سیگار نباشد سینه را می خواهم چه کنم؟»عرض کردند به
هر حال سیگار برایتان ضرر دارد و واقعا مضر است،ایشان فرموده بودند واقعا مضر است
گفته بودند بلی واقعا همینطور است.فرموده بودند دیگرنمی کشم.یک کلمه نمی کشم کار را
یکسره نمود یک حرف و یک تصمیم این مرد را به صورت یک مهاجر از عادت قرار داد.» [1]
پی نوشت :
[1] . مرتضی مطهری، گفتارهای معنوی
مقاله هجرت و جهاد ص 255.