حالت شکم انسان
ای مفضل! عده ای از جهّال و متکلمین و ضعفای اهل فلسفه، که به خاطر کمی دانش و کوتاه فکری، گفته اند: خوب بود شکم انسان همانند لباس دکمه داشت که هر وقت اطباء می خواستند، دکمه آن را باز می کردند و داخل آن را بازدید می کردند و دست خود را داخل آن می کردند و هر معالجه ای که لازم بود انجام می دادند و این گونه بسته و دور از چشم و دست نبود!
زیرا پزشک با دلیل ها و راهنمایی های ناقص مثل: نگاه کردن به بول و معاینه و لمس عرق و مانند اینها، از چیزهایی که غلط و اشتباه در آن ها زیاد می شود به درمان می پردازد و این امور (و عدم درمان صحیح) چه بسا به مرگ بیمار منتهی گردد.
اگر این جاهلان بدانند: اگر چنین می شد که می گویند! اولین ضررش این بود که انسان از ترس مرض و مرگ ساقط می شد و همواره خود را باقی می دید و به سلامتی خود مغرور می شد و همین معنا او را به طرف طغیان و تجاوز می کشید.
و گذشته از این، رطوبتی که در شکم است ترشح می کرد و دائما رطوبت پس می داد و جای انسان و لباس و زینت آلات او را کثیف می کرد بلکه! به طور کلی زندگی انسان را آلوده می کرد.
اما بعد از اینها: معده و کبد و قلب، اعمال مخصوص خود را به واسطه ی حرارت طبیعی، که خداوند در درون انسان نگهداری کرده است انجام می دهند که اگر در شکم آدمی سوراخی وجود داشت که باز می شد و چشم داخل آن را می دید و دست برای معالجه به داخل آن می رفت، در این صورت هوای سرد، به شکم وارد می شد و با حرارت داخل آن درگیر می شد و عمل احشاء باطل می شد، که به همین جهت هلاکت انسان حتمی بود.
آیا نمی بینی که! هر چه اوهام نسبت به او وارد می شود خطا و باطل است، مگر آن چه در آفرینش پدید آمده است.