ای مفضل! عده ای از جهّال و متکلمین و ضعفای اهل فلسفه، که به خاطر کمی دانش و کوتاه فکری، گفته اند: خوب بود شکم انسان همانند لباس دکمه داشت که هر وقت اطباء می خواستند، دکمه آن را باز می کردند و داخل آن را بازدید می کردند و دست خود را داخل آن می کردند و هر معالجه ای که لازم بود انجام می دادند و این گونه بسته و دور از چشم و دست نبود!
ای مفضل! از گریه کودکان و فایده آن آگاه باش.
بدان که در مغز کودکان رطوبتی وجود دارد که اگر این رطوبت در مغز کودک بماند او دچار بیماری های گوناگون و سختی می شود؛ مانند: نابینایی چشم، که به واسطه گریه آن رطوبت از سر کودکان سرا زیر شده و بیرون می آید و به همین وسیله سلامتی چشم او را فراهم می کند.
پدر و مادر از این راز پنهان آگاهی ندارند و نمی گذارند تا کودک از گریه کردن بهره مند شود.
خود را به سختی می اندازند و تلاش می کنند که او را ساکت کنند و با فراهم کردن خواسته های کودک، او را آرام می کنند، ولی نمی داند که گریه کردن به نفع اوست و سرانجام خوبی در پی این گریه است.
پس چه بسیار منفعت هایی که در اشیاء پنهان است که معتقدان به بی تدبیری در کار این عالم، از آن غافل هستند.
به راستی اگر می دانستند، هرگز هیچ چیزی را بی فایده و بدون ثمر نمی پنداشتند؛ زیرا آنان از اسباب و علل ناآگاهند.
و در حقیقت هر چه را که منکران نمی دانند عارفان در این عالم می بینند.
چه بسیار چیزهایی هست که، دانش اندک انسان ها از آن ناآگاه و خالق آفرینش با دانش و علم بی پایانش، از آن آگاه و به آن احاطه دارد.
بر گرفته از کتاب توحید مفضل