در پرتو وحی

 آیه شماره 144  از سوره مبارکه نساء

  یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَتُرِیدُونَ أَن تَجْعَلُواْ لِلّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطَانًا مُّبِینًا
  اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! کافران را به جاى مؤمنان دوست و سرپرست خود نگیرید، آیا مى ‏خواهید براى خداوند دلیل و حجّت آشکار علیه خودتان قرار دهید؟
 پذیرش ولایت کفّار با ایمان سازگار نیست. یک دل، دو دوستى برنمى‏ دارد. «یا ایها الّذین آمنوا لاتتّخذوا...»
تولّى و تبرّى، دوستى با مؤمنان و دورى از کافران، لازمه‏ ى ایمان است. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء من دون المؤمنین»
از هر نوع اختلاط، رفاقت و قراردادى که نتیجه ‏اش به زیان مسلمانان باشد، باید پرهیز کرد. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء»
در سیاست خارجى، روابط سیاسى و اقتصادى، گزینش‏ ها و عزل و نصب‏ ها، هر اقدامى که به سلطه‏ ى کفّار بر مسلمانان انجامد حرام و محکوم است. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء»
مسلمان ذلّت پذیر، در برابر خداوند پاسخى ندارد. «اتریدون ان تجعلوالله ...»