خاکریز

رفته بودند شناسایی، شب قبل ابرها کنار رفته بود و ماه همه جا را روشن کرده بود.

مجبور شده بودند بمانند. وقتی برگشتند خیلی گرسنه بودند. افتاده بودند توی سفره

و می خوردند. یکی از بچه ها که قد کوچکی داشت و همیشه کتاب های درس اش

دستش بود، جلو آمد و خیلی عادی گفت: «دوستان اگر ترکیدید ما رو هم شفاعت کنید.»

بقیه هم می خندیدند. هم به حرف او، هم به غذا خوردن بچه های اطلاعات.

خاکریز

رفته بودند پی مجروح های دیشب. حالا برگشته بودند دست خالی.گریه می کردند.

ــ پس چرا دست خالی؟

می گفتند: همه شهید شده بودند. حتی آن ها که فقط یک ترکش خورده بودند.

هرکس نتوانسته بود دیشب خودش را بکشاند عقب شهید شده بود.

ــ بهشون تیر خلاص زده بودند؟

ــ نه، از تشنگی شهید شدند.