چرا درقرآن حرفی از معصومین وامامان(به طور مستقیم) نیامده تا تفرقه بین شیعه وسنی نیفتد؟

خداوند حکیم نازل کننده قرآن است که همه کارهایش از روی حکمت می باشد. ما کوچک تر از آنیم که به حکمت کارهای خدا دست یابیم. قطعی است که خداوند حکیم و هدایتگر برای راهنمایی بشر به شاهراه سعادت، از هیچ اقدام لازمی فرو گذار نکرده است. تعیین و معرفی امام، یکی از این اقدام های لازم است که هم در تعیین و هم در معرفی امام، آنچه لازم بوده، انجام داده و حجت را تمام کرده است.
اما این که چرا نام امامان در قرآن نیامده، وجوه مختلفی به ذهن می رسد. شاید یکی از وجوه آن، امتحان و ابتلا باشد. یکی از سنت های خداوند، سنت امتحان و ابتلا است. خدا بندگان را به فتنه و گرداب های امتحان می اندازد تا مریض ها و گمراهی طلبان از حق جویان مشخص گردند. به دست بهانه جویان بهانه می دهد تا مؤمنان واقعی آشکار گردند.

با شهدا

از همه مردم می خواهم که به ریسمان خدایی چنگ زنید و از تفرقه بپرهیزید و گرنه مدیون خون شهدا هستید. شهید علی ابوالحسنی
وسایل نیروهایم را چک می کردم. دیدم یکی از بچه ها با خودش کتاب برداشته؛ کتاب دبیرستان. گفتم «این چیه؟» گفت: «اگر یه وقت اسیر شدیم، می خوام از درس عقب نیفتم.»