در پرتو وحی

آیه شماره 59  از سوره مبارکه نساء

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا
اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! خدا را اطاعت کنید و از رسول و اولى الامر خود (جانشینان پیامبر) اطاعت کنید. پس اگر درباره چیزى نزاع کردید آن را به حکم خدا و پیامبر ارجاع دهید، اگر به خدا و قیامت ایمان دارید. این (رجوع به قرآن و سنّت براى حلّ اختلاف) بهتر و پایانش نیکوتراست.
مردم باید نظام اسلامى را بپذیرند و از رهبران الهى آن در قول و عمل پشتیبانى کنند. «اطیعوااللّه و اطیعواالرسول و اولى الامر منکم»
اسلام مکتبى است که عقاید و سیاستش بهم آمیخته است. اطاعت از رسول و اولى‏الامر که امرى سیاسى است، به ایمان به خدا و قیامت که امرى اعتقادى است، آمیخته است. «اطیعوااللّه و اطیعوا الرسول و اولى الامر»
اطاعت از حاکمى واجب است که مؤمن و از خود مردم با ایمان باشد. «اطیعوا... منکم»
نام اولى الامر در کنار نام خدا و رسول، همراه با اطاعت مطلق، نشان آن است که مسئول حکومت و نظام اسلامى باید از قداست والایى برخوردار باشد. «اطیعواالرسول و اولى الامر»
یکى از وظایف حکومت اسلامى ایجاد وحدت و حل تنازعات است. «ان تنازعتم...»
اگر همه‏ى فرقه‏ها، قرآن و سنّت را مَرجع بدانند، اختلاف‏ها حل شده، وحدت و یکپارچگى حاکم مى‏شود. «فردّوه الى اللَّه والرسول»
مخالفان با احکام خدا و رسول و رهبران الهى، باید در ایمان خود شک کنند. «ان کنتم تؤمنون...»