انسان، خواهانِ راحتی، آسایش و کامجویی است و از این رو دنیا را محل برآورده شدن
این خواسته ها می داند و یا دست کم می خواهد که چنین باشد؛ امّا از آن جا که دنیا
محلّ راحتی و آسایش نیست، میان انتظارات او با واقعیت‌ها ناهماهنگی به وجود میآید
و در نتیجه، احساس ناکامی می‌کند و بی‌تاب می‌گردد. مشکل خانوادگی از آن جا آغاز
می‌شود که این احساس ناکامی، به روابط همسران منتقل می‌شود؛ زیرا هر کدام از
همسران تصوّر می‌کند دیگری عامل ناکامی وی است و همین تصوّر، موجب بروز نارضایی و
ناسازگاری می‌گردد. این در حالی است که هیچ کدام تقصیر ندارند؛ دنیا محل آسایش
نیست.۱ اساساً خداوند متعال، آسایش را در بهشت قرار داده و مردم، آن را در دنیا
میجویند و از اینرو آن را نمییابند. إِنَّ اللهَ عز وجل یَقُولُ:... وَضَعْتُ
الرَّاحَةَ فِی الْـجَنَّةِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهَا فِی الدُّنْیَا فَلَا
یَجِدُونَهُ [1] بدیهی است هرکس چیزی را طلب کند که وجود ندارد، خود را به زحمت
انداخته و چیزی به دست نمی‌آورد.۳مَن طَلَبَ مَا لَم یُخلَق، أَتعَبَ نَفسَهُ وَ
لَم یُرزَق؛ قِیلَ: یَا رَسُول الله! وَ مَا الَّذِی لَم یُخلَق؟ قَالَ:
الرَّاحَةُ فِی الدَّنیَا. [2]
پی نوشت :
1 . عوالى اللآلى، ج۴، ص۶۱، ح۱۱.
2 . جامع الأخبار، ص۵۱۷، ح۱۴۶۴. برگرفته از کتاب رضایت زناشویی، عباس
پسندیده،ص262. نشر دارالحدیث قم.
- ۰ نظر
- ۲۴ ارديبهشت ۹۲ ، ۰۲:۰۷