وجدان

در دنیا تماشاگهی عظیم وجود دارد که دریا نامیده می شود.

تماشاگهی با عظمت تر از آن وجود دارد که آسمان لاجوردین است.

تماشاگهی با عظمت تر از این وجود دارد که وجدان آدمی است.

ویکتور هوگو

دنیا

دنیا چو حباب است، ولکن چه حباب

نه بر سر آب، بلکه بر روی سراب

آن هم چه سرابی که ببینند به خواب

آن خواب چه خواب، خوابِ بد مستِ خراب

نیایش

خداوندا! احساس میزبانی تو برای وجود بینهایت کوچک ما در

اقلیم هستی است که این قفس تنگ را برای ما قابل تحمل ساخته است.

ما را به میزبانی صیّاد اُلفتی است      ورنه به نیم ناله قفس می توان شکست

فریب

مساله غریبی است

انسان همیشه با خویشتن در جدال است،

آرزوهایش را در اثر آلام کنونی از دست می دهد،

و آلام خود را به امید آینده ای که به او تعلق ندارد فریب می دهد.

شخصیت عالی

وصول به شخصیت عالی امکان پذیر است،

به شرط آن که انسان در تماس خود با امور زندگی،

نگذارد به همان آسانی که گوسفند پشم خود را در

خارستان هایی که از آن می گذرد از دست می دهد

روحش پاره پاره شود.

بالزاک

من

حیران شده ام که میل جان با من چیست؟

واندر گِل تیره این دل روشن چیست؟

عمریست هزار بار «من» گویم و «من»

«من» گویم و لیک می ندانم «من» چیست

خاطرات

ما چیستیم؟

جُز مولکول های فعال ذهنِ زمین،

که خاطرات کهکشان ها را مغشوش می کنیم!

مرحوم حسین پناهی