آن که بسیار گوید بلغزد، و آن که دیگران را کوچک شمارد خوار شود.
- ۱ نظر
- ۰۵ شهریور ۹۳ ، ۰۰:۱۳


هر چی از گذشته بیشتر درس بگیری، کمتر اشتباه می کنی
و کمتر پشیمونی به سراغت میاد و وقت بیشتری هم برای
انجام کارها پیدا می کنی.
پس
به موفقیت ها و شکست هایی که در گذشته داشتی نگاه کن.
نکته های با ارزشی از اونها یاد بگیر.
با استفاده از اون درس ها زمان حال خودت رو بهتر کن.
ای مفضل! از گریه کودکان و فایده آن آگاه باش.
بدان که در مغز کودکان رطوبتی وجود دارد که اگر این رطوبت در مغز کودک بماند او دچار بیماری های گوناگون و سختی می شود؛ مانند: نابینایی چشم، که به واسطه گریه آن رطوبت از سر کودکان سرا زیر شده و بیرون می آید و به همین وسیله سلامتی چشم او را فراهم می کند.
پدر و مادر از این راز پنهان آگاهی ندارند و نمی گذارند تا کودک از گریه کردن بهره مند شود.
خود را به سختی می اندازند و تلاش می کنند که او را ساکت کنند و با فراهم کردن خواسته های کودک، او را آرام می کنند، ولی نمی داند که گریه کردن به نفع اوست و سرانجام خوبی در پی این گریه است.
پس چه بسیار منفعت هایی که در اشیاء پنهان است که معتقدان به بی تدبیری در کار این عالم، از آن غافل هستند.
به راستی اگر می دانستند، هرگز هیچ چیزی را بی فایده و بدون ثمر نمی پنداشتند؛ زیرا آنان از اسباب و علل ناآگاهند.
و در حقیقت هر چه را که منکران نمی دانند عارفان در این عالم می بینند.
چه بسیار چیزهایی هست که، دانش اندک انسان ها از آن ناآگاه و خالق آفرینش با دانش و علم بی پایانش، از آن آگاه و به آن احاطه دارد.
بر گرفته از کتاب توحید مفضل
حکیمی گفت هویج بخورید که برای عقلتان خوب است!
همه به او خندیدند
اما هیچ کس توجه نکرد که عقل مردم به چشم شان است.
اگه از گذشته درس نگیری،
نمی تونی اون رو پشت سر بذاری.
وقتی از گذشته درس بگیری
و اون رو پشت سر بذاری،
زمان حال تو بهتر می شه.
حکیمی گفت: این که مال را مال نامیدند از آن رو است که
مردمان را از اطاعت خدا به سوی دیگر میل می دهد.
«اِذا غَضِبَ اللّهُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَم یُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسعارُها و قَصُرَت أعمارُها و لَم یَربَح تُجّارُها و لَم تَزکُ ثِمارُها و لَم تَغزُر اَنهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَیها اَشرارُها»
هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگیرد و بر ایشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان کوتاه مى شود، بازرگانان آنها سود نمى برند، میوه هایشان سالم نمى ماند، رودخانه هاى آنها پر آب نمى گردد، باران از آنها دریغ مى شود و بَدان آنان بر ایشان مسلّط مى گردند.
امام على علیه السلام:
«وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، اَجْوَدُ النّاسِ کَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُ النّاسِ لَهْجَةً وَ اَوْفَى النّاسِ ذِمَّةً وَ اَلْیَنُهُمْ عَریکَةً وَ اَکْرَمُهُمْ عِشْرَةً مَنْ رَآهُ بدیهَةً هابَهُ وَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَةً اَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ»
او که خاتم پیامبران بود، بخشنده ترین، پرحوصله ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم خوترین و خوش مصاحبت ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلى او را مى دید، هیبتش او را مى گرفت و هر کس با او معاشرت مى نمود و او را مى شناخت دوستدارش مى شد و هر کس مى خواست او را تعریف کند، مى گفت نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده ام.
آری، پیامبر خدا این چنین بود
مولای من شما شبیه ترین فرد به پیامبر خدا هستید، ای کاش لیاقت همنشینی با شما را داشتم
دل شکسته ام مولا
دل شکسته و دلتنگ شما
اللهم عجل لولیک الفرج