جنایات یهود در ایجاد بیماری و مسمومیت‌ های جمعی

در اواخر سده‌های میانی، یهودیان اروپا به اشاعه‌ی عمدی بیماری طاعون متّهم شدند.(۱) عدم رعایت بهداشت در محله‌های گتو و آلودگی زندگی یهودیان، این اتّهام را تشدید می‌کرد.

از سوی دیگر، باور و تلقّی عمومی مردم اروپا از یهودیان آن بود که ایشان از این که داروها و مشروبات الکلی(۲) مردمی را که با آنان دشمنی دارند، به اندکی از مواد سمّی بیالایند، باکی ندارند. همان‌گونه که گاه به آغشتن چاه‌های آب، به مواد سمّی متّهم می‌شدند.(۳)

ویل دورانت می‌نویسد:
در سال ۱۳۲۰/م، ۱۲۰ یهودی، به اتّهام مسموم کردن چاه‌های آب، در نزدیکی شهر شینون، زنده طعمه‌ی آتش شدند.(۴)